Święta, święta i po świętach...

W wigilijny wieczór Emilia i Byron zjedli kolację w restauracji.

To jednak nie to, co wigilia i Boże Narodzenie w Polsce. Emilia wspominała uroczyste kolacje wigilijne, na których gromadziła się przy stole cała rodzina. Po odmówionej wspólnie modlitwie dzielono się opłatkiem i składano sobie życzenia, następnie zasiadano do stołu aby spożyć dwanaście tradycyjnych postnych potraw. Zatęskniła za karpiem w galarecie, kapustą z grzybami i barszczem z uszkami. Po kolacji zawsze było wspólne śpiewanie kolęd. A przed północą szło się do kościoła na pasterkę,

Jutro na świątecznym obiedzie będzie Tara z mężem Dylanem i Tristan z narzeczoną Bonnie. Będzie uroczyście, ale nie, to nie zastąpi prawdziwie rodzinnej atmosfery polskiego Bożego Narodzenia.

Po powrocie z restauracji Emilia i Byron włączyli komputer aby przejrzeć pocztę.

Było dużo mejli z życzeniami - od krewnych i znajomych. Krewnych głównie Byrona, gdyż Emilia miała mniej liczną rodzinę.

Były chyba dwa mejle z Polski - od stryjecznej rodziny Emilii, oraz krótki film od braci z rodzinami z Australii, którzy wspólnie odśpiewali "Cichą Noc", otwierając później butelkę wina.

Następny film był od Maximy i jej rodziny, która wykonywała żywiołowy taniec w takt piosenki "Last Christmas". Film zatytułowany był "Rodzina Proiettich tańczy", a partycypowała w nim mała Jennifer, córeczka Maxie i Michaela, która ponieważ nie umiała jeszcze chodzić, tańcowała na grzbiecie to ojca, to matki, to babci Sally, co w tym roku obchodziła już chanukę pod koniec listopada.

Następny film był od Melanie. Przy świątecznie ubranej choince bliźniaki z pomocą mamy zaśpiewały "Twinkle, twinkle little star" , po czym wszyscy złożyli świąteczne życzenia.

- A kto życzy? Może sie przedstawicie?- zaproponowała Melanie.

Dziewczynka podeszła do kamery i powiedziała jednym tchem:

- Meghan Strba Seward.

- A teraz ty powiedz, jak się nazywasz - zwróciła sie Melanie do chłopczyka.

- Matthew tak samo!- powiedział.

I cała trójka pomachała rękami na pożegnanie.

Mimo wszystko, nastrój Emilii daleki był od świątecznego.

To już noc wigilijna - myślał Lance Lassiter w separatce szpitala psychiatrycznego..- Jutro Boże Narodzenie. Przepustki raczej nie dostanę, za to odwiedzą mnie tu rodzice. To dobrze, że zamienili mi szpital więzienny na zwykły psychiatryk. Tu jest mniejszy rygor i jak dobrze pójdzie, uda mi się stąd zwiać.

O mały włos nie zastrzeliłem nie tą osobę, co trzeba. Gwiazdka jakiejś pieprzonej telenoweli, Melanie Strba. Nie znam żadnej Melanie i nie oglądam tego gówna. Jak mogłem tak się pomylić. Ale z daleka wyglądała zupełnie jak Maxima.

Wyjął ze swego portfela zdjęcie ukochanej i postawił na szafce przy łóżku.

Policjanci zarekwirowali mi pistolet, ale jest jeszcze broń mojego ojca.

Obiecuję ci, Maximo Seward, że będziemy razem, choćby nawet i po śmierci!

- Już wiem, co za typ chciał zastrzelić Mel Strbę podczas urodzinowej imprezy Maximy - powiedziała Sally, kiedy wspólnie piły kawę. - Nigdy nie zgadniesz. To syn naszych sąsiadów, Lance Lassiter.

- A skąd ty masz te wiadomości?- spytała Emilia.

- Powiedziała mi o tym sama Nadine. Konkretnie, że jej syn niepotrzebnie wrócił do Santa Monica. Ledwie wrócił, a już znalazł się w więzieniu. To ona spowodowała, że stamtąd przeniesiono go do kliniki psychiatrycznej. Nie wie, co mu odbiło, żeby celować z pistoletu do kogoś, kogo jak twierdzi, w ogóle nie zna.

- Może tylko tak mówi. Ale gdyby to była prawda, tym bardziej wydaje się to irracjonalne.

- Maxima od czasu do czasu utrzymuje kontakty z Mel. Spytała ją, czy coś jej mówi nazwisko Lance Lassiter, a Mel powiedziała, że nic.

- A może to jej jakiś cichy wielbiciel, opętany na jej tle aż do szaleństwa?

- Do szaleństwa to on był opętany na tle mojej córki. Bardzo przeżył ich rozstanie i wyjechał w czasie, kiedy Maxie brała ślub z Michaelem. Nadine powiedziała mi, że znalazł tam pracę i nawet miał kogoś. Dlatego bardzo była tym zaskoczona, że zdecydował się tu powrócić.

- A co jeszcze mówi Nadine? Dlaczego Lance krążył wokół hotelu z pistoletem?

- On jej tłumaczył, że to po prostu przypadek. A broń miał przy sobie dla ochrony przed ewentualnymi bandytami. Miał na nią pozwolenie.

- A dlaczego celował do Melanie? Jak on to matce tłumaczył?

- Mówił, że po prostu tylko celował i wcale nie miał zamiaru jej zastrzelić. A propos Mel, czy miałaś od niej jakieś wiadomości? Maxie powiedziała mi, że złożyła pozew rozwodowy.

- Tak, utrzymuję z nią kontakty. To prawda, że chce się rozwieść z Maxem, tylko, że on nie chce rozwodu.

- Max to uroczy facet, ale ma jedną słabość: kobiety. Czułam, że nawet Melanie tego nie wytrzyma, chociaż ma wielki wpływ na niego. On ją rzeczywiście kocha, ale na swój sposób. Kocha, choć nie jeden raz ją zdradził. Z podobnego powodu przecież rozleciało się nasze małżeństwo po niecałym roku. Ale z Maximą utrzymywał stałe kontakty. Kocha ją i jest dla niej dobrym ojcem.

- Dobrym, choć nieodpowiedzialnym...- stwierdziła Emilia - taką właśnie opinię słyszałam o jego ojcostwie.

- Nie pomylę się, jeśli powiem, że od Melanie - skonstatowała Sally. - Ale to święta prawda.